در سال های اخیر تعداد فزاینده ای از شرکت های چند ملیتی متعهد شده اند که فقط با تأمین کنندگانی که از استانداردهای اجتماعی و زیست محیطی پیروی می کنند کار کنند. به طور معمول ، این شرکت های چند ملیتی از تامین کنندگان ردیف اول خود انتظار دارند که این استانداردها را رعایت کنند ، و آنها می خواهند که آن تأمین کنندگان نیز به نوبه خود از تأمین کنندگان خود - که در حالت ایده آل از تأمین کنندگان خود همین را درخواست می کنند - درخواست کنند. هدف این است که ایجاد یک آبشار از اقدامات پایدار که روان در سراسر زنجیره جریان یابد.
این یک ایده تحسین برانگیز است ، اما تحقق آن در عمل دشوار بوده است. بسیاری از شرکت های چند ملیتی  که به آن متعهد شده اند با رسوایی های تأمین کنندگان روبرو شده اند که علی رغم آگاهی از استانداردهای پایداری ، با این وجود تخطی از آنها صورت گرفته است. این موضوع شرم آور را که اپل ، دل و HP چندی پیش برای تأمین لوازم الکترونیکی از شرکت های خارج از کشور که کارمندان خود را ملزم به کار در شرایط خطرناک می کردند ، تحمل کردند و عواقبی که نایک و آدیداس به دلیل استفاده از تامین کننده هایی که سموم را به رودخانه های چین می ریختند متحمل شدند.
علاوه بر این ، همه این رسوایی ها شامل تامین کنندگان ردیف اول بود. عملکرد تأمین کنندگان رده پایین تقریباً همیشه بدتر است و باعث افزایش مواجهه شرکت ها با خطرات جدی مالی ، اجتماعی و زیست محیطی می شود. در این مقاله روشهای مختلفی را توصیف می کنیم که شرکت های چند ملیتی می تواند بمب ساعتی را که خطرات زیادی دارد را خنثی کند.
مشکلات کجاست
برای درک وضعیت و ایجاد ایده هایی برای مقابله با آن ، ما مطالعه ای را بر روی سه شبکه تأمین انجام دادیم. در راس هر كدام شرکت های چند ملیتی كه بعنوان "رهبر پايداري" در نظر گرفته شده است - يكي در صنعت خودرو ، يكي در صنايع الكترونيكي و يكي در داروها و محصولات مصرفي ما همچنین مجموعه ای از نمایندگان تأمین کننده شرکت های چند ملیتی را مطالعه کردیم - در کل 9 تامین کننده رده بالا و 22 تامین کننده رده پایین ، که به طور مختلف در مکزیک ، چین ، تایوان مستقر هستند ، و ایالات متحده آنچه ما کشف کردیم این بود که بسیاری از آنها استانداردهایی را که شرکت های چند ملیتی انتظار داشتند آنها را رعایت کنند ، نقض می کردند. 
در مکزیک از پنج تامین کننده رده پایین بازدید کردیم. همه فاقد سیستم مدیریت محیطی بودند و چهار مورد فاقد رویه هایی برای رسیدگی به مشکلات اجتماعی پرچم قرمز مانند آزار جنسی ، تلافی جویی توسط ناظران و شرایط کار خطرناک بودند. در سه شرکت ، کارگران موقت تقریباً 50٪ نیروی کار را تشکیل می دادند و نرخ گردش مالی گاهی به 100٪ می رسید ، اجرای برنامه های مناسب زیست محیطی ، بهداشتی و ایمنی را دشوار می کرد. در چین و تایوان ما از 10 تامین کننده رده پایین بازدید کردیم که همه آنها دارای اقدامات محیطی حاشیه ای ، شرایط کاری خطرناک و مشکلات مزمن اضافه کاری هستند. در ایالات متحده ما هفت تامین کننده ردیف پایین را مطالعه کردیم و دریافتیم که سه مورد دارای غلظت بالایی از مواد شیمیایی موجود در هوا و عدم گزارش سیستماتیک تصادف هستند.
الگو نگران کننده است. به یاد داشته باشید ، همه آن تأمین کنندگان به شرکت های مدل متصل بودند که برای تشویق پایداری به طور پیشگیرانه کار می کردند. اگر شرکت های چند ملیتی نمونه در تأمین شیوه های خوب در بین تأمین کنندگان رده پایین خود با مشکل روبرو هستند ، پس به احتمال زیاد شرکت های "معمولی" حتی بدتر از این هم پیش می روند.
این مشکل اغلب از خود شرکت های چند ملیتی شروع می شود. آنها غالباً سفارش هایی می دهند که بیش از ظرفیت تأمین کنندگان باشد یا ضرب الاجل های غیرواقعی اعمال می کنند و باعث می شود کارخانه های تأمین کننده کار فوق العاده سنگینی از کارگران خود داشته باشند. وقتی از یک نماینده در یکی از تامین کنندگان سوال کردیم چرا شرکت وی محدودیت 60 ساعته هفته کاری را نقض کرده است ، او صریحاً به ما توضیح داد: "ما نمی خواستیم به مشتری خود بگوییم که نمی توانیم به موقع محصولاتش را تولید کنیم ، زیرا در غیر این صورت سعی می کند شخص دیگری را پیدا کند که بتواند اما مشتری ما به ما توجه کافی نداد تا افراد ماهر کافی را برای انجام کار استخدام کند. "
تأمین کنندگان ردیف اول ، به ندرت ، خود را نگران شیوه های پایداری تأمین کنندگان خود می دانند. این اغلب به این دلیل است که آنها خودشان با مشکلات پایداری دست و پنجه نرم می کنند. به عنوان مثال ، شرکت غیر مطابقی که در بالا به آن اشاره کردیم ، سعی نمی کند محدودیت شدید 60 ساعته هفته کار را با هیچ یک از تأمین کنندگان خود اعمال کند. نماینده به ما گفت: "ما خودمان این شرط را رعایت نمی كنیم ، پس چگونه می توانیم از تامین كنندگان خود بخواهیم این كار را بكنند؟"
برای شرکت های چند ملیتی، چالش های خاصی در حاکمیت تأمین کنندگان رده پایین وجود دارد. معمولاً هیچ رابطه مستقیم قراردادی وجود ندارد و تجارت خاص شرکت های چند ملیتی اغلب برای تأمین کننده رده پایین به این معنی نیست. به عنوان مثال اگر خودروسازان آمریکایی و ژاپنی اعتماد زیادی به یک سازنده صندلی خاص داشته باشند ، می توانند از آن برای رعایت استانداردهای پایداری خود درخواست کنند. اما این سازنده صندلی ممکن است مشکل داشته باشد که تأمین کنندگان خود را دنبال کند. فرض کنید با یک تولید کننده کف که بسیاری از مشتریان بزرگ دیگر در صنایع الکترونیک ، لوازم خانگی و بهداشت و درمان دارد تجارت می کند - هر یک از آنها استانداردهای پایداری مختلفی دارند. سازنده فوم انگیزه کمی برای مطابقت با الزامات پایداری خودروسازان دارد ، زیرا خودروسازان تنها بخش کوچکی از تجارت کل آن را تشکیل می دهند.
علاوه بر این ، اکثر تأمین کنندگان رده پایین به خوبی شناخته شده نیستند ، بنابراین از طرف رسانه ها ، سازمان های غیردولتی و سایر سهامداران نسبتاً مورد توجه و فشار قرار می گیرند. حتی هنگامی که آنها توجه را جلب می کنند، متوجه شدیم که آنها نیازی به رسیدگی به موضوعات درگیر احساس نمی کنند. آنها تمایل دارند فقط در زمان مداخله شرکت های چند ملیتی عمل کنند.
تأمین کنندگان سطح پایین نیز کمترین تجهیزات را برای رسیدگی به نیازهای پایداری دارند. آنها اغلب از تخصص و منابع پایداری برخوردار نیستند و ممکن است از اقدامات و مقررات پذیرفته شده اجتماعی و زیست محیطی بی اطلاع باشند. آنها همچنین غالباً در کشورهایی قرار دارند که چنین مقرراتی وجود ندارد ، سست و یا اصلاً اجرا نمی شود. و به طور معمول آنها اطلاعات زیادی در مورد الزامات پایداری اعمال شده توسط شرکت های چند ملیتی ندارند - اما حتی اگر بدانند ، انگیزه ای برای رعایت آنها ندارند. این ممکن است توضیح دهد که چرا بیشتر تأمین کنندگان رده پایین در مطالعه ما فاقد برنامه ای برای دفع زباله های سمی هستند و در واقع هیچ برنامه مدیریت محیطی ندارند.

بهترین روش ها
شرکت های چند ملیتی در مطالعه ما چندین گام را برای ارتقا مسئولیت اجتماعی و زیست محیطی تأمین کنندگان برداشته اند:
آنها اهداف پایداری بلند مدت را تعیین کرده اند.
آنها به تأمین کنندگان ردیف اول نیاز دارند تا اهداف پایداری بلند مدت خود را تعیین کنند.
آنها در استراتژی پایداری کلی تامین کنندگان ردیف پایین را شامل می شوند.
اینها همه اقدامات مفیدی است که سایر شرکتها باید در نظر بگیرند. بنگاه ها همچنین می توانند برخی از استراتژی های خاص را که شرکت های چند ملیتی ما برای گسترش اقدامات خوب در شبکه های تأمین خود استفاده می کنند ، وام بگیرند. 

رویکرد مستقیم
شرکت های چند ملیتی  که ما مطالعه کردیم اهداف اجتماعی و زیست محیطی را برای تأمین کنندگان ردیف اول آنها در مورد تأمین کنندگان ردیف دوم تنظیم و نظارت می کنند. به عنوان مثال شرکت خودروسازی تعهد زیادی به تنوع تأمین کننده دارد. آنها به تأمین کنندگان ردیف اول خود نیاز دارد تا 7٪ از هزینه های خرید خود را به تأمین کنندگان اقلیت اختصاص دهند. برخی از تأمین کنندگان ردیف اول قبلاً به این هدف رسیده بودند. دیگران برای این کار تغییرات اساسی ایجاد کرده اند (به عنوان مثال ، با تغییر معیارهای عملکرد برای مدیران خریدشان). تأمین کنندگان ردیف اول که با آنها مصاحبه کردیم خاطر نشان کردند که شرکت های چند ملیتی به طور دوره ای بررسی می کند که آیا هدف برآورده می شود یا خیر و فرصت هایی را برای کمک به آنها در ارتباط با تأمین کنندگان اقلیت های رده پایین فراهم می کند.
مدیریت پایداری تامین کننده ردیف پایین

یکی دیگر از شرکت های چند ملیتی سالانه از تامین کنندگان ردیف اول خود استفاده می کند تا نه تنها در مورد بهداشت ، ایمنی ، کار و روش های زیست محیطی بلکه در مورد عملکرد پایداری تامین کنندگان رده پایین آنها اطلاعات جمع آوری کند. به نظر می رسد که این نظرسنجی ها تأثیر مطلوبی دارند: آنها تأمین کنندگان سطح اول را وادار کرده اند تا در مورد اینکه آیا باید یا نه می توانند شیوه های خرید خود را تغییر دهند (مثلاً برای اتخاذ استانداردهای پایداری در صنعت) ، در بحث های داخلی شرکت کنند. و در دو نوبت ، بنگاه ها تغییراتی را برای انطباق با الزامات شرکت های چند ملیتی (مانند استفاده از شاخص های اصلی عملکرد برای نظارت بر پایداری تامین کننده) اعمال کرده اند.
علاوه بر این ، شرکت های چند ملیتی با تهیه کنندگان اصلی خود برای ترسیم اتصالات و وابستگی متقابل در شبکه های تأمین خود ، از جمله در سطح پایین تر ، همکاری می کنند. این به آنها امکان می دهد تأمین کنندگان ردیف پایین تر و بالقوه را شناسایی کنند و با تأمین کنندگان عمده کار کنند تا در موارد لزوم برنامه های کاهش خطر سفارشی را به کار گیرند.

این مقاله برای اولین بار از ژورنال Harvard Business Review به فارسی ترجمه شده است.